- kəmfürsət
- sif. <fars. kəm və ər. fürsət> Tündxasiyyət, tündməcaz, tez özündən çıxan, kəmhövsələ. Kəmfürsət adam. – <Amaliya> Otellodan əhvalı bilib, başlayır onu danlamağa və ağzına gələn sözləri kəmfürsət ərəbin haqqında söyləməyə. F. K.. Camaat arasında <Salmanın> nanəcib, kəmfürsət, bədxah olmasından gizlin-gizlin, yavaş-yavaş, lakin mütəmadiyən danışıq gedirdi. M. İ.. // İs. mənasında. <Məlikə:> Biganə əgər olmasa, tez vəslə yetərdik; Kim xeyr görüb düşməni kəmfürsət olanda? Ə. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.